Waar het allemaal nieuw leven ingeblazen kreeg.
Rond 1985 sloeg bij mij het onvermijdelijke familievirus toe. Van vaders kant waren er enkele ooms die niet onverdienstelijk met olieverf omgingen. Van de zijde van mijn moeder was er zelfs een oudoom die samen met van Welie schilderde. Familieverhalen van heel vroeger die mij intrigeerden. Het tekenen en schilderen begon. Het ambacht vroeg om vaardigheden die ik me eigen maakte bij kunstenaars als Pieter van Oostveen en Theo Thomassen.
Van landschapsschilder tot volledig abstract.
De laatste jaren was er echter behoorlijk de klad in gekomen. Geen inspiratie, andere dingen die
belangrijk waren. TOT DIE GEDENKWAARDIGE DAG IN DEVENTER. Het werk van Theo Urbach maakte dat het creatieve bloed weer begon te borrelen. De mensen in mijn omgeving weten wat er dan gebeurd. Joep duikt er tot over zijn oren in. Zet haren op snaren. Is pas tevreden als er resultaat is.
Hieronder de eerste resultaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten